Shizaya All Stars 4

Zabijcie mnie, zjedzcie i zjedźcie, ale jedyne co mam na swoje usprawiedliwienie to szkoła i zaległości >.< Idą wakacje, więc kiedy tylko będę miała wolną chwilę, spędzę ją przy pisaniu dla was. Obiecuję. Dobra wiadomość jest taka, że blog nie umarł (Cud nad Wisłą) i nie umrze póki nie skończą mi się pomysły na Neko i pozostałe 2 projekty, które pozostają na razie w ukryciu. Nie przedłużając, przepraszam, bo pewnie jest sporo błędów, gdyż nie sprawdzałam tego po raz drugi, ale tak czy siak - zapraszam.


____________________________________________________

Part 4

Shizuo x Izaya

            Izaya łaził za blondynem dosłownie wszędzie, do kuchni, sypialni, do pracy, a nawet łazienki, a wszystko robił tylko, żeby go zdenerwować. Usiadł obok niego na kanapie i cieszył się nie wiadomo z czego jak dziecko co jeszcze bardziej go wkurzało. Po kilku chwilach zaczął go co jakiś czas dźgać kościstym palcem między żebra. Shizuo starał się go ignorować i nawet mu się to udawało. Dopóki Izaya nie dźgnął go w momencie, kiedy próbował napić się melisy i wylał całą zawartość na swój strój. Żyłka zapulsowała mu na skroni. Postanowił, że choćby nie wiem co, nie wścieknie się – w końcu nie chciał płacić za remont domu. A poza tym nie da Izayi tej satysfakcji. Zapalił papierosa i zaciągnął się nim.

            Po chwili Psyche zawołał na obiad. Brunet cały czas przeszkadzał Shizuo w rozmowie z Deliciem. W końcu wpadł na pomysł. Przysunął się do blondyna, zdjął mu okulary – po co on je w ogóle nosił w domu? – przybliżył się do niego i rzucił mu groszkiem w nos. Dobrze by było gdyby to był tylko groszek, ale tak naprawdę wylądowała na nim połowa zawartości jego talerza. Shizuo przez chwilę siedział nieruchomo z wzrokiem wlepionym w stół i zaraz chwycił pierwszą rzecz, którą miał pod ręką, czyli widelec, i rzucił w głowę Izayi. Ten tylko nieznacznie uchylił się, a sztuciec* wylądował w ścianie za nim, miotając się przez moment.

- Iiiiiizaaaaaayaaaaaa-kuuuuuun!!!!!!! – warknął, co oczywiście skończyło się drugą bójką tego dnia, a raczej bezsensowną gonitwą wokół stołu. Delic, który jako jedyny po części dzięki Hibiyi nie miał towarzystwa przy jedzeniu, odsunął się i „wstrzelił” między pozostałą dwójkę, przytrzymują Shizuo za ramiona.

- Shizuo! Uspokój się, okej? – wycedził przez zęby, siłując się z szarpiącym blondynem.

- Tylko raz! Daj mi go walnąć chociaż raz!!! – wrzasnął wciąż wyrywając się w stronę kpiąco uśmiechającego się bruneta. Delic chyba znalazł pomysł jak go, przynajmniej na chwilę, usadzić.

- Weź wyjdź zapal se papierosa, co? Albo po prostu siądź i dokończ obiad, bo jak się Psyche rozbeczy to… - urwał, zerkając niepokojąco z ukosa na różowookiego. Heiwajima też zerknął w tamtą stronę, warknął krótko pod nosem i wrócił na swoje miejsce, gromiąc wzrokiem siadającego z triumfem Izayę. Zaraz po nim Delic, ale chyba musiał przypadkiem zahaczyć nogą o stół i rozlał napój na księcia. Udał się mozolnie za nim do łazienki.

- Lepiej to posprzątam. Zaraz wszystko będzie się lepić! – Psyche już wstał od stołu, ale Izaya go uprzedził.

- Hej! Patrzcie jaką znam sztuczkę~! – chwycił brzeg obrusa i jak najmocniej szarpnął, a razem z nakryciem cała zastawa wylądowała na ziemi w tysiącach, jak nie milionach kawałeczków – Upssss~! – wzruszył obojętnie ramionami i uśmiechnął się głupio jak gdyby nigdy nic. Psyche chlipnął i zaświeciły mu się oczy. Shizuo wyciągnął kolejnego papierosa i po porządnym sztachnięciu skrzyżował ręce na piersi, a Psyche rozpłakał się na dobre.

- No i patrz, co żeś narobił! – ryknął na Izayę, wskazując różowookiego i uspokajającego go Tsugaru. – Ty to wszystko posprzątasz! Ja umywam ręce, nie mam z tym nic wspólnego!

Izaya uśmiechnął się pod nosem. Spojrzał na swój lewy nadgarstek.

- Oj! Już tak późno? Lepiej będę się zbierał. – szybkim krokiem podszedł do kanapy i zarzucił na siebie kurtkę – Muszę lecieć~! Shizu-chan, tylko nie wdepnij w szkło! – zatrzasnął za sobą drzwi.

- Hej! Masz to sprzątnąć! I nie udawaj, nawet nie masz zegarka!  - wrzasnął za nim i sam podszedł do drzwi – A poza tym nie wdepAŁŁŁŁ!!! – podskoczył z bólu i usiadł na oparciu kanapy. Całą prawą stopę miał w porcelanie, a krew polała się natychmiast. – Cholera! – otrzepał drobniejsze kawałki, a większe powyciągał palcami. Przyjął kolejny bandaż od Tsukiego i kiwnął głową w podziękowaniu. W międzyczasie wrócił Hibiya, a widząc w jakim stanie jest jadalnia odruchowo spojrzał na poranionego blondyna, który starał się wybronić.

- Eh, chyba pójdę się przejść.

- Z tą nogą? – zmartwił się Tsugaru, nadal tuląc spokojnego już Psyche.

- Nic mi nie będzie, a spacer mi się przyda. Wychodzę! – zamknął za sobą drzwi i już po chwili kierował się do parku.

Tak, nie ma to jak spacer, świeże powietrze wymieszane z dymem tytoniowym. Który to już dzisiaj papieros… 5? Musi się przejść do sklepu po zapas, bo zaczynają mu się kończyć. Może kupi też jakieś mleko? Tak, dobry pomysł. Musi jeszcze wyprać i pozszywać koszule, bo oczywiście Izaya musiał wszystkie pociąć. Sama myśl o nim zepsuła mu nastrój. Skrzywił się z niesmakiem i wyrzucił papierosa. Jak on w ogóle dał się w to wciągnąć? W to całe mieszkanie razem z nim i ich klonami? A, no tak, Shinra i te jego durne eksperymenty i to całe gadanie o „zakopaniu topora wojennego”. Toczą wojnę z Izayą odkąd pierwszy raz spotkali się w Rairze. Jego szósty zmysł od razu wiedział, że jest z nim coś nie tak i nie pomylił się. Poznał, że był szurnięty, a z wiekiem tylko mu się pogorszyło. Po prostu świr. Zawsze próbował mu uprzykrzyć życie, a później nawet wrobił go w konflikt z policją. Dobrze, że jakoś to się uspokoiło. Chociaż z drugiej strony odkąd mieszkają pod jednym dachem coraz łatwiej było mu go ignorować, a przynajmniej nie rozwalić domu. Mimo to bywały momenty gdzie obydwaj musieli iść się pozszywać do doktorka. Nierzadko zdarzało im się zdemolować ulicę czy dwie, jak brunet próbował przetestować po raz kolejny wytrzymałość swojego potworka.

            Nagle przed jego oczami mignęła czarna kurtka. Już się spiął żeby uderzyć, ale zaraz wypuścił powietrze z płuc, kiedy okazało się, że to jakaś dziewczyna z koleżankami. Westchnął ciężko.

- Wkurzający. – wymamrotał pod nosem.

Spacerował jeszcze tak z pół godziny i mimo że niedawno zjadł obiad, wstąpił na sushi do Simona.

- O! Shi-zu-o! Chcesz sushi? Sushi dobre, zdrowe! – Rosjanin powitał go swoim łamanym japońskim i zaprosił do środka.

- Yo, Simon. Chętnie coś przekąszę. – wszedł do środka i usiadł przy barze, a po kilku chwilach Simon przyniósł mu jego zamówienie. Przeżuwał powoli pierwszy kawałek i nawet nie chciało mu się zdejmować okularów.

- Coś się stało? Nie wyglądasz za dobrze. Walka z Izayą? – zapytał zmartwiony.

- Nah… - przełknął powoli sushi – Tak jakby…

- Shizuo ostatnio mniej zdenerwowany. Pogodziliście się z Izayą? – zagadnął zaciekawiony. Shizuo uniósł brew w wyrazie „chyba żartujesz?”.

- A w cuda to ty wierzysz, Simon? Wesz mnie wkurza jak zwykle. Kiedyś na pewno go zabiję, ale póki Shinra trzyma nas pod jednym dachem z klonami to muszę się zachowywać. – włożył kolejny kawałek do ust. Rosjanin nieco spochmurniał. Oparł się o blat i nachylił do blondyna tak żeby mógł usłyszeć jego szept.

- Shizuo, wiesz co znaczy kogoś zabić, prawda? Czy byłbyś do tego zdolny, nawet jeśli byłby to Izaya? – jego słowa zdecydowanie dotarły do odbiorcy, bo w tym momencie nawet nie mógł poprawić okularów, które zjechały mu z nosa i wpatrywał się w śmiertelnie poważnego Simona. – A poza tym – wyprostował się i mówił normalnie, jak gdyby nigdy nic – ludzie się zmieniają, Izaya-kun też. Ostatnio dziwne rzeczy dzieją się w Ikebukuro, więc nawet on może się przez to zmienić. Może nie jest taki zły, jak ci się wydaje?

Shizuo otrząsnął się i prychnął.

- Jasne. A w Tokio kiedyś będzie cicho. – połknął ostatni kawałek i położył pieniądze na blacie po czym wyszedł na zewnątrz.

Jasne… Ta wesz się nie zmieni. NIGDY. Koniec, kropka, finito. Nie ma szans. Pff, przecież to śmieszne. Ten pasożyt nie potrafi zrobić nic dobrego. Wszystko co przynosi to zniszczenie, np. ten obiad…  To jest O… O… Grrrr… Dobra – Orihara Izaya. Brrr… sama myśl o nim przyprawia mnie o dreszcze. On jest urodzony do tworzenia zła. Gdyby się zmienił to można by się spodziewać apokalipsy. Przysięgam, że jak zobaczę na własne oczy Izayę robiącego coś dobrego to strzelę sobie z całej siły w pysk.
O wilku mowa… właśnie stał przed jedną z witryn sklepowych i skakał wzrokiem po całej wystawie, a w jednej ręce trzymał całkiem sporą torbę. Odkleił się od szyby, zwrócił oczy w stronę zaciskającego zęby blondyna i uśmiechnął się po swojemu.

- Hej Shizu-chan~! Jak tam spacerek?

- W porządku aż do teraz – wycedził przez zaciśnięte zęby

- Spokojnie, nie mam ochoty się bić. – odparł spokojnie unosząc ręce w pokojowym geście.

- Ah, serio? – podszedł do niego wyraźnie chcąc mu przyłożyć – To może mam cię zachęcić?

- Hola, hola! – Izaya odsunął się o dwa kroki w tył – Mam tutaj delikatną i bardzo drogą porcelanę i nie chciałbym jej przez przypadek potłuc. – wskazał na pakunek w swojej ręce.

- Porcelanę? – Shizuo wyglądał na skołowanego. No bo po co Izayi porcelana?

- Tak, potworku, porcelanę. Odkupiłem Psyche tę zastawę, którą roztrzaskałem kilka godzin temu. Teraz szukam jeszcze obrusu do wymiany, bo tamten już się do niczego nie nadaje. Aż tak słabo z tą twoją starczą pamięcią? – dogryzł.

Shizuo dosłownie opadła szczęka. Izaya… odkupił Psyche naczynia… Podniósł pięść i przyłożył sobie w szczękę po czym padł jak długi na chodnik. Izaya zamrugał kilka razy i powoli wygiął wargi w uśmiechu, żeby zaraz wybuchnąć śmiechem. Dosłownie tarzał się na ziemi, zwijając ze śmiechu, z oczy wypłynęło mu kilka łez i złapał się za brzuch desperacko łapiąc powietrze w płuca.

- Shi-Shizu-chan, pffffhahaha, nie sądziłem, że-że kiedyś zobaczę coś równie pięknego! – wydukał i prędko wyciągnął telefon, żeby zrobić zdjęcie – To może być najlepszy dzień mojego życia! – zebrał się z gleby, podszedł do blondyna i podał mu dłoń – Dalej, Shizu-chan, wstawaj. Pomożesz mi zanieść to do domu.

Heiwajima spojrzał na niego z dołu, przez dłuższą chwile wahając się, ale w rezultacie odtrącił jego rękę i wstał sam. Zabrał paczkę od bruneta i racząc go nienawistnym spojrzeniem, wrócił razem z nim do domu.

- Jesteśmy z powrotem! – zakomunikował wszystkim.

- Witajcie – w przejściu powitał ich zwykle spokojny Tsugaru, ale widząc czerwony policzek Shizuo zaniepokoił się odrobinę – Znowu się pobiliście?

- Przewróciłem się – wyjaśnił szybko i postawił naczynia w kuchni.

- Gdzie Psyche? – zapytał Izaya.

- Ostatnio widziałem go w swoim pokoju. Chyba nadal jest trochę obrażony. – odparł Tsugaru. Brunet nic nie odpowiedział tylko poszedł we wskazane miejsce.

Zapukał delikatnie do drzwi i uchylił je lekko.

- Psyche? To ja, Izaya. Mogę wejść? – odpowiedziało mu niewyraźne mruknięcie, stłumione poduszką. – Hej, jak tam?

- A jak ma być? – fuknął, zerkając na niego przez ramię. Izaya usiadł obok niego na skraju łóżka i spróbował go pogłaskać po plecach, ale tamten szarpnął się i odwrócił od niego, znów chowając głowę w poduszkę. Izaya westchnął ciężko i podjął cichym głosem.

- Wiesz… przepraszam za rano. Naprawdę nie chciałem. Była napięta atmosfera i chciałem ją trochę rozluźnić, a tylko pogorszyłem sprawę. Bardzo mi przykro, Psyche. Wybaczysz mi? – jego głos był nadzwyczaj przekonujący. Na tyle przekonujący, żeby Psyche odłożył poduszkę i spojrzał na niego, jednak wciąż nadąsany.

- Kłamiesz. – odparł chłodno, nieco drżącym głosem – Wcale nie jest ci przykro. Zrobiłeś to z czystej złośliwości.

Drugi brunet przechylił głowę w stronę młodszego i uśmiechnął się do niego smutno.

- Naprawdę mi przykro, Psyche. Miałem takie wyrzuty sumienia, że kupiłem ci calutką nowiutką zastawę! – widząc, że łzy z oczu małego przestały lecieć, kontynuował – I obiecuję, że zawsze będę pomagał ci sprzątać po obiedzie. Co ty na to? Wybaczysz mi?

Różowooki chwilę się zastanawiał, a potem uwiesił się na szyi starszego wciąż powtarzając „Dziękuję Izaya-san!”. Shizuo, który podsłuchiwał pod drzwiami razem z zadowolonym z postawy Orihary Tsugaru, nie mógł uwierzyć własnym uszom. Stał z rozdziawionymi ustami, kiedy Psyche wybiegł z pokoju w podskokach i pociągnął za sobą drugiego blondyna, a tuż za nim wyszedł Izaya. Spojrzał na Shizuo i chwycił go za podbródek.

- Zamknij usta Shizu-chan, bo ci mucha wleci. – uśmiechnął się i poszedł do pozostałych. Shizuo, ku swemu wielkiemu zdziwieniu, zauważył, że tym razem jego uśmiech nie był, o zgrozo, ironiczny.

_____________

A tak na marginesie: rozwaliłam nadgarstek i nie mogę używać nawet najmniejszej ilości siły xD